Bezetting van Gaza / "Bloedbad, onderhandelingen, de Poetin-factor: alle onbekenden van Israëls plan"

De VN-Veiligheidsraad komt vandaag bijeen om de Israëlische beslissing om de Gazastrook te bezetten te bespreken. De onderhandelingen zijn echter nog gaande.

"Netanyahu zal massamoorden uitlokken." Deze waarschuwing klonk door VN-secretaris-generaal António Guterres aan de vooravond van de vergadering van de VN-Veiligheidsraad van vandaag. De VN-uitvoerende macht zal een besluit moeten nemen over het plan om de Gazastrook te bezetten, dat door het Israëlische oorlogskabinet is goedgekeurd, ondanks verzet van hoge militaire functionarissen.

De Israëlische regering voert haar plan uit, ondanks tegenstand van een groeiend aantal landen. De enige onbekende factor, legt Filippo Landi uit, voormalig RAI-correspondent in Jeruzalem en speciaal correspondent voor TG1 Foreign Affairs , "is het Amerikaanse standpunt in de Veiligheidsraad." Ondertussen heeft vicepresident J.D. Vance laten weten dat de VS "een staat Palestina" niet zullen erkennen.

Op dit moment, legt Landi uit, lijkt de bezetting van de Gazastrook aan twee aspecten te zijn gekoppeld. Ten eerste is er een onderhandelingstraject dat momenteel onder de radar van Egypte en Qatar wordt gevoerd, met goedkeuring van Saoedi-Arabië. Ten tweede is er de migratie van Palestijnen die naar verwachting Gaza zullen verlaten. Poetins goedkeuring zou vereist zijn en zou besproken kunnen worden tijdens de Poetin-Trump-top over Oekraïne, die op 15 augustus in Alaska plaatsvindt.

Volgens Haaretz hebben niet alleen stafchef Zamir, maar ook Netanyahu's belangrijkste veiligheidsadviseur, Tzachi Hanegbi, het bezettingsplan afgewezen. Hoe verklaart u deze tegenstand?

Tweeëntwintig maanden oorlog hebben de situatie tot een punt gebracht dat puur militair gezien moeilijk te beheersen is. Het Israëlische leger weet dat het te maken heeft met een gebied, de Gazastrook, waarvan 80% van de infrastructuur verwoest is en de bevolking honger lijdt . En het weet dat inname betekent dat men zich moet voorbereiden op een langdurig verblijf en verstrikt raakt in een permanente guerrillaoorlog. Dit is geen nieuwe realiteit, aangezien het al van 1967 tot 2005 is ervaren.

Wat houdt dit allemaal in?

Israël bevindt zich op een politiek kruispunt. Ofwel moet het Gaza van Palestijnen ontdoen, ofwel moet het erkennen dat de oorlog nog niet gewonnen is en dat er daarom een akkoord nodig is , niet alleen met Hamas, maar met de hele militie die in Gaza opereert.

Vinden er onderhandelingen plaats of zijn er alleen nog Israëlische wapens over?

Er is een last-minute-poging gaande waarbij verschillende Arabische landen betrokken zijn, evenals enkele politieke en militaire figuren binnen Israël. Egypte zoekt naar een oplossing, met goedkeuring van Saoedi-Arabië, die de steun van Hamas zou kunnen en moeten krijgen.

Op welke punten is een oplossing gebaseerd?

Ten eerste: de Israëlische terugtrekking en een staakt-het-vuren om de oorlog te beëindigen, plus de bereidheid van Hamas om zijn militanten de wapens in de Gazastrook te laten neerleggen. Ten tweede: de ballingschap van zijn militaire vleugel naar het buitenland. Ten derde: een nieuw bestuur voor Gaza, grotendeels geleid door Palestijnen, zonder leger of militanten, maar met een reguliere politiemacht om de openbare orde te handhaven. En ten slotte: de volledige hervatting van de internationale hulp.

Wat zijn de ‘prijzen’ van deze poging?

Hun aantal neemt toe, omdat de afwijzing van het plan van het oorlogskabinet door de internationale publieke opinie de rol van bemiddelaars en hun politieke boodschap aan Netanyahu nieuw leven heeft ingeblazen, die overeenkomt met die van het leger.

Wat bedoel je?

Hamas moet accepteren dat er geen wapens in Gaza aanwezig zijn, maar Netanyahu moet accepteren dat de vrijlating van de gijzelaars alleen kan plaatsvinden via een overeenkomst met de gevangenen, dat wil zeggen met Hamas.

Op de dag van de vergadering van het oorlogskabinet sprak Netanyahu over Israëls bereidheid om de controle over de Gazastrook over te dragen aan onbekende Arabische strijdkrachten. Heeft dit iets te maken met de genoemde Arabische staten?

Nee. Netanyahu's verklaring was er een die zelfs zijn medewerkers en het leger niet geloofwaardig achtten. Geen enkele Arabische staat zou bereid zijn om politieagent te spelen over het puin van Gaza en mogelijk guerrilla-acties tegen Israël te onderdrukken.

Het was dus gewoon een tactische zet?

Het was een boodschap aan het Israëlische leger: ik ben niet van plan jullie de komende twintig jaar mee te slepen in het moeras van Gaza. Alleen gelooft de stafchef hem niet. Eén ding mogen we niet over het hoofd zien.

Welke?

In deze uren viel generaal Zamir de ministers aan die vóór Netanyahu hadden gestemd tijdens de zeer lange vergadering van het Israëlische oorlogskabinet, die maar liefst 11 uur duurde.

Betekent dit dat de breuk nog moet genezen?

Zamir personaliseerde het conflict omdat hij rekende op een meerderheid van ministers die bereid waren tegen Netanyahu en de bezetting van de Gazastrook te stemmen. Dit is de realiteit achter het spook van een staatsgreep, gelanceerd door Netanyahu's zoon. Vandaag vertelt de woede van de generaal ons dat een deel van de politici er opnieuw voor heeft gekozen de premier te steunen.

Als de onderhandelingen mislukken, blijft de bezetting van Gaza voortbestaan, en daarmee, volgens Netanyahu's berekening, de verdrijving van de Palestijnen. Onder welke voorwaarden kan dit gebeuren, en waar?

De bestemming zou Cyrenaica zijn, via Egypte. Maar om het plan te realiseren, moet de migratie niet alleen worden geaccepteerd door Haftar, die Cyrenaica bestuurt, maar ook door Poetins goedkeuring.

Zou dit de reden kunnen zijn voor het telefoongesprek tussen Netanyahu en Poetin dat op 4 augustus opdook?

De verplaatsing van de Palestijnen in Cyrenaica zal onderwerp van gesprek zijn in de marge van de geplande ontmoeting tussen Trump en Poetin in Alaska. Als Poetin tevreden is met de gesprekken over Oekraïne, zou Trump hem in stilte kunnen vragen het vertrek van de Palestijnen goed te keuren.

De hele operatie is gebaseerd op de instemming van de Palestijnen die zich nog in de Gazastrook bevinden om te vertrekken. Zal dat ook gebeuren?

Dit is het echte probleem. De realiteit is dat we vandaag de dag internationaal een koor van verzet tegen de maatregel zien, met uitzondering van de Verenigde Staten. Het is dus zeker mogelijk dat een aanzienlijke massa Palestijnen, zodra de tanks terugkeren naar de Gazastrook, zal besluiten Gaza niet te verlaten.

Wat staat ons te wachten?

Dit is precies wat Zamir zijn mannen aan Israëlische journalisten liet vertellen: dat er een risico bestond op een bloedbad, waarvoor de IDF verantwoordelijk zou worden gehouden. Een tragedie die de ontberingen en hongersnood nog zou verergeren.

(Federico Ferraù)

— — — —

Wij hebben uw hulp nodig om u te kunnen blijven voorzien van kwalitatieve, onafhankelijke informatie.

STEUN ONS. DONEER NU DOOR HIER TE KLIKKEN